فناوری های لنت ترمز - تازه های لنت ترمز | فروشگاه اینترنتی قطعات خودرو vcl

فناوری لنت ترمز دیسکی به سیستم ترمز شما کمک می کند تا در تمام توقف ها موفق باشید

لنت ترمز دیسکی برای ترمزها همان چیزی است که میل بادامک برای موتور است. در جایی که یک بادامک برای تعیین پتانسیل قدرت موتور حیاتی است، لنت های ترمز برای کاهش موفقیت آمیز و مکرر سرعت خودرو حیاتی هستند. راننده های باتجربه می دانند که در انتخاب بادامک متغیرهای زیادی وجود دارد که هیچ کدام برای تمام موقعیتها بهترین گزینه نیستند. به همین ترتیب، مهندسان در ترمز باید ویژگی‌های سایش سیستم، محدوده دمای عملیاتی، سختی، گرد و غبار، سر و صدا، عوامل محیطی، هزینه‌های مواد و ساخت و حتی ترجیحات راننده را کنترل کنند. برای مسابقه‌دهنده‌های جدی، انتخاب لنت ترمز فرآیندی دائماً در حال تغییر است که تقریباً ماهانه تغییر می‌کند.

اثر اصطکاک

هر چه ضریب اصطکاک لنت ترمز (که با حرف یونانی تلفظ mu بیان می شود) بیشتر باشد، لنت تهاجمی تر و پتانسیل توقف آن بیشتر می شود (همان مقدار نیروی پدال قدرت توقف بیشتری را ایجاد می کند). در تئوری، از 0 (لغزان کامل، بدون اصطکاک) تا 1.0 (جامد، بدون حرکت مولکولی) متغیر است. 15 تا 20 سال پیش، لنت‌های ترمز خیابانی خوش شانس بودند که 0.20s به بالا را ببینند. امروزه حتی لنت‌های OEM به خوبی 0.30s را می بینند، لنت‌های خیابانی با عملکرد بالاتر در محدوده 0.40 تا 0.45 و برخی از اتومبیل‌های مسابقه در 0.60s بالا هستند.

اصطکاک لنت ثابت نیست و به دلیل تغییرات دما، رطوبت، سایش، سن و بسیاری عوامل دیگر متفاوت است. طراحان پد تلاش می کنند تا ترکیبات پد پایدارتری را ایجاد کنند که ثبات را در طیف وسیعی از شرایط عملیاتی حفظ کند. اما همانطور که ترکیبات عجیب و غریب تر می شوند، گران تر نیز می شوند. و ترکیبات تهاجمی تر (بالاتر) ممکن است سایش روتور را افزایش دهند. هیچ چیزی رایگان نیست!

عملکرد اصطکاک لنت های در نظر گرفته شده برای دمای معمولی خیابان تحت استاندارد SAE J866 طبقه بندی می شود که به صورت کد دو حرفی بیان می شود و در آن حرف اول عملکرد اصطکاک در دمای پایین (0 تا 200 درجه فارنهایت) و حرف دوم درجه حرارت بالا را نشان می دهد. عملکرد (200 تا 600 درجه فارنهایت). حروف به طور کلی در صفحه پشتی به عنوان پیشوند یا پسوند شماره قطعه ظاهر می شوند. اگر حرف اول کمتر از حرف دوم باشد، پد در دماهای بالا بهتر کار می کند و نیاز به گرم کردن دارد. اگر حرف دوم کمتر از حرف اول باشد، پد ممکن است در دمای بالا محو شود. بهترین لنت‌های خیابانی اصطکاک خوبی در دماهای بالا و پایین دارند (در حالت ایده‌آل، هر دو حروف مانند FF هستند).

همه پدها به این شکل علامت گذاری نمی شوند. پدهای کامل مسابقه ممکن است در محدوده دمای بالا خارج از محدوده طبقه بندی کار کنند. و برخی از تولیدکنندگان از طبقه‌بندی‌های اختصاصی مانند کدگذاری رنگ پدها یا طرح‌های شماره‌گذاری خود استفاده می‌کنند.

تفاوت اصطکاک و دمای عملیاتی با تغییر مواد پد به دست می آید. ترکیبات پد رایج امروزی را می توان به طور کلی به سه دسته تقسیم کرد: آلی، فلز متخلخل، و اگزوتیک. تولیدکنندگان حتی مواد و ویژگی‌های انواع پدها را برای دستیابی به اهداف عملکردی خاص ترکیب می‌کنند، اما توجه داشته باشید که برخی ممکن است از نام‌های تجاری اختصاصی مختلفی برای اهداف بازاریابی استفاده کنند که موضوع مواد را گیج کند.

ارگانیک

ترکیبات آلی مواد پوششی هستند که با یک رزین آلی پیوند خورده اند. آنها با دیسک های چدنی معمولی یا (همانطور که در برخی موتورسیکلت ها استفاده می شود) دیسک های فولادی سازگار هستند. پدهای آلی را می توان بیشتر به ترکیبات نیمه فلزی، NAO (ارگانیک غیرآبستوس)، سرامیکی یا کم فولاد تقسیم کرد.

هنگامی که آزبست در دهه 70 و 80 به دلایل بهداشتی حذف شد، در ابتدا با ترکیبات نیمه فلزی جایگزین شد. Semimets حاوی درصد بالایی از مواد آهنی مانند آهن یا پودر فولاد هستند که در دماهای بالا با ویژگی های سایش خوب نسبتاً پایدار هستند. بسته به ترکیب خاص، semimets می توانند اصطکاک بیشتری نسبت به ترکیبات آلی قدیمی ایجاد کنند. اما مانند پشم فولادی، نیم‌میت‌ها ساینده هستند، بنابراین اگرچه لنت‌ها عمر طولانی دارند، اما تمایل دارند سایش روتور را در خودروهای خیابانی افزایش دهند، صدای ترمز را تقویت کنند و حتی منجر به مشکلات لرزشی و زبری شوند.

اخیراً ترکیبات NAO معرفی شدند. به جای آزبست، فرمول آنها بر اساس الیاف کربن، کولار، آرامید یا توارون است که گاهی اوقات با ذرات غیر آهنی مانند مس برای روانکاری اضافه می شود و ممکن است با فایبرگلاس تقویت شوند. در OEMها ترکیبات NAO استفاده می شوند زیرا روی روتورهای ترمز آسان هستند و در برابر نویز و لرزش مقاومت بالایی دارند. اما خود پدهای NAO معمولاً با سرعت بیشتری نسبت به نیم‌میت‌ها هستند و در دماهای بالا پایدار نیستند. ویژگی های اصطکاک بسته به ترکیبات خاص متفاوت است. به طور کلی (اما نه همیشه) کمتر از نیم متر است. تجمع گرد و غبار ترمز می تواند در برخی از فرمول های NAO (اما نه همه) مشکل ساز باشد.

یکی دیگر از شاخه‌های درخت خانواده ارگانیک لنت‌های ترمز سرامیکی هستند. اینها پدهای کامپوزیت سرامیکی عجیب و غریب نیستند . آنها پدهای معمولی با مقداری گرد و غبار سرامیکی هستند که جایگزین ترکیبات سنتی NAO می شوند. لنت های سرامیکی ممکن است حاوی عناصر آهنی یا فولادی باشند یا نباشند. اگر این کار را انجام دهند، برخی از تولیدکنندگان به این تغییر به عنوان لنت کم فلز یا کم فولاد اشاره می کنند.

به دلیل چنین ویژگی‌های بسیار متفاوتی، ارائه یک بیانیه کلی در مورد اینکه این ترکیبات در طرح کلی چیزها کجا قرار می‌گیرند، دشوار است. در غیاب عناصر آهنی، یک پد سرامیکی باید مقادیر اصطکاک بالاتر و نرخ سایش طولانی‌تر با مقاومت دمایی بهتر نسبت به سایر فرمول‌های NAO ایجاد کند. به گفته Wilwood، گرد و غبار سایش بسیار تمیز و با کمترین تغییر رنگ رینگ های آلیاژی است. فرودو می‌گوید اگر پد سرامیکی حاوی عناصر آهنی باشد، نتیجه یک پد با اصطکاک بالا با مدولاسیون عملکرد عالی و عمر خوب در دماهای بالا، اما به قیمت افزایش نویز، است

فراتر از سرامیک، برخی از لنت‌های ترمز از جمله لنت‌های کربن فلزی Performance Friction یا لنت‌های فرو کربنی HP Plus از شرکت Hawk Performance، کربن را به ترکیبات لنت نیمه‌فلزی اضافه کرده‌اند. اگر به درستی اجرا شود، کربن می تواند تا حد زیادی استحکام مکانیکی لنت ترمز نیمه فلزی را افزایش دهد و در عین حال مقاومت در برابر محو شدن را بهبود بخشد. در یک برنامه با کارایی بالا یا مسابقه ای، این به افزایش عمر لنت و همچنین دامنه عملیات حرارتی طولانی تر معنی می شود.

فلز زینتر شده

زینترینگ(پودرهای فلزی تحت فشار با هم متخلخل می شوند) فرآیندی است که در آن پودرهای فلزی در دماهای بالا به هم فشرده می شوند. مواد پخته شده تقریباً همیشه بر پایه مس هستند که در طی فرآیند با قلع (برای تشکیل برنز) یا روی (برای تشکیل برنج) آلیاژ می شوند. در موارد کمتر رایج، آهن به عنوان ماده پایه استفاده می شود. اجزای گرافیت و سرامیک نیز ممکن است به عملکرد اصطکاک متوسط اضافه شوند. در مقایسه با مواد آلی، لنت های متخلخل دوام بالاتر و عمر طولانی تری در شرایط مسابقه از خود نشان می دهند. آنها ضریب اصطکاک بسیار بالایی دارند، اما مدولاسیون اصطکاک – معیار پاسخ خطی و ثابت به افزایش ورودی پدال ترمز – می تواند ضعیف باشد. فلز زینتر شده روی دیسک ها سخت است، که اغلب باید از فولاد ضد زنگ ساخته شوند تا شانس بقای طولانی مدت داشته باشند. در دمای پایین ممکن است ضعیف با سطح سر و صدا و گرد و غبار قابل توجه باشد. در حال حاضر، این کلاس مواد عموماً بهتر است به موتورسیکلت‌ها یا اتومبیل‌رانی رالی ارائه شود.

Exotics

ترکیبات و مواد عجیب و غریب تخصصی وجود دارند که در حال حاضر برای استفاده معمول بسیار گران هستند. آنها حتی ممکن است توسط برخی از نهادها به دلیل هزینه آنها ممنوع شوند. exotics شامل ترمزهای کامپوزیت سرامیکی واقعی است. این ترمزها نه فقط یک ترکیب NAO یا نیمه فلزی پیشرفته، بلکه دارای روتورها و لنت های واقعی از سرامیک هستند. مزیت آن افزایش بسیار ظرفیت گرمایی، وزن فوق العاده سبک و تقریباً عدم خوردگی است. آنها دارای مقاومت استثنایی و ضرایب اصطکاک خوب هستند. وزن سبک تر پتانسیل بهبود هندلینگ و مزایای مصرف سوخت را باعث می شود. نکته منفی هزینه ساخت آن است. تا کنون، عمدتاً در خودروهای اسپرت رده بالا، از جمله برخی پورشه ها و ’09 ZR1 Corvette دیده شده اند.

در نهایت، ترمزهای کربن/فیبر کربنی وجود دارد که در اتومبیل‌های فرمول I، درگسترهای سوخت بالا، و لنت‌های فیبر کربنی Funny Cars استفاده می‌شود، باید با روتورهای فیبر کربنی یا درج‌های کربنی در روتورهای فلزی سازگار شوند.

صفحات پشتی

پدها به صفحات پشتی متصل می شوند. فولاد ماده انتخابی برای اکثر کاربردها است، به جز ویژگی های مهم وزن مانند Sprint Cars، که در آن آلومینیوم ترجیح داده می شود. فولاد در عایق بندی پیستون های کالیپر در برابر گرما خیلی خوب نیست. برخی از پدهای مسابقه سطح بالا یک مانع حرارتی (معمولاً یک پوک سرامیکی یا یک مات بافته شده) که بین مواد اصطکاک و صفحه پشتی قرار گرفته است برای حل این مشکل اضافه می کنند.

رابط پد/روتور

مواد پد و پیکربندی روتور باید در دمای عملیاتی سازگار باشد. روتورها در مورد جذب حرارت سیستم ترمز مانند رادیاتور عمل می کنند، بنابراین تطبیق ویژگی های روتور با ویژگی های مواد اصطکاکی مهم است. به عنوان مثال، افزایش شدید اندازه روتور ممکن است به ترکیب اصطکاک کمتر تهاجمی و با دمای پایین نیاز داشته باشد، زیرا روتورهای عظیم در تابش گرما به قدری کارآمد هستند که ترکیب اصطکاکی اصلی هرگز به دمای عملیاتی مناسب نمی رسد.

اصطکاک را می توان با فشار دادن مکانیکی لنت های ترمز به روتور چرخان (اصطکاک ساینده) و همچنین از طریق انتقال یک لایه نازک از مواد لنت ترمز به سطح روتور با افزایش دما (اصطکاک چسبنده) ایجاد کرد. بسته به فرمول پد و روتور، لایه انتقال حاصل می تواند به طور کلی بهبود یابد. پدهای مسابقه اغلب به طور خاص برای به حداکثر رساندن اثرات این فناوری فیلم انتقال، ایجاد اصطکاک بالاتر و نرخ سایش کمتر طراحی شده‌اند. اگر پدهای مسابقه شما اصطکاک چسبنده قابل توجهی ایجاد می کنند، روتورها در واقع با استفاده ضخیم تر می شوند.

اکثر پدها همچنین می‌توانند یک لایه انتقال ایجاد کنند، اما برای به دست آوردن حداکثر فایده در صورت تغییر ترکیبات پد، ابتدا روتورها را به آرامی جلا دهید تا لایه انتقال اصلی (و احتمالاً ناسازگار) پاک شود. ماشین خود را در شهر با سرعت متوسط برانید در حالی که ترمز متوسطی دارید. اکثر سازندگان به شدت نسبت به چرخاندن روتورهای نو یا دست دوم در ترمز ترمز هشدار می دهند – بیشتر از اینکه مفید باشد ضرر دارد.

لایه زیرین

فراتر از آبکاری، بستر وجود دارد: یک فرآیند سیستماتیک گرم کردن مکرر ترمزها تا محدوده دمای عملیاتی طراحی شده ترکیب تحت شرایط توقف کنترل شده (و به طور فزاینده شدید) برای تشکیل یک لایه انتقال مناسب. اکثر شرکت های ترمز ادعا می کنند که عملکرد ترمز مسابقه ای به میزان قابل توجهی پس از بسترسازی – در مجموعه ای از روتورها و لنت های جدید یا (بعد از صیقل دادن اولیه برای برداشتن لایه قبلی) با روتورهای استفاده شده، بهتر است. فرآیند بسترسازی خاص برای استفاده در خیابان و مسیر و همچنین با مواد مختلف و دمای عملیاتی متفاوت است. برای دستورالعمل های مربوط به یک محصول خاص با سازنده ترکیب اصطکاک ترمز خود مشورت کنید. گفته می‌شود که برخی از لنت‌های پرفورمنس خیابانی و پدهای مسابقه‌ای سطح‌بالا از قبل پخته شده و/یا در کارخانه پیش‌تخته شده‌اند. پدهای پیش بستر معمولاً برای استفاده در ترکیب با یک بسته روتور خاص در نظر گرفته می شوند. آنها می توانند برای مسابقه دهندگان مسافت طولانی که نیاز به تعویض لنت در طول یک مسابقه استقامتی دارند مفید باشند.

روش انتخاب

در واقع، هیچ لنت ترمز نمی تواند همه کارها را برای همه انجام دهد، اما به طور کلی، سناریوهای مختلف استفاده از ترمز به انتخاب متفاوتی از مواد لنت نیاز دارند. برای استفاده در خیابان با عملکرد بالا، ترکیبی که در دماهای پایین تا متوسط با ویژگی های سایش خوب، صدای کم و حداقل گرد و غبار کار می کند توصیه می شود. بسته به ماده ماشین و لنت، این به طور کلی به نیمه فلزی با کیفیت، نیمه فلزی با کربن یا یک پد NAO بهبود یافته با محتوای سرامیکی اشاره دارد. برخی از ترکیبات مسابقه ای وجود دارند که هنوز هم در دماهای پایین عملکرد خوبی دارند که در تئوری می توان از آنها در ماشین های خیابانی استفاده کرد، اما برای افزایش قابل توجه سایش روتور و لنت آماده هستند. یک راه حل نسبتاً مقرون به صرفه که به طور گسترده در فروشگاه های خرده فروشی در دسترس است، تولیدات سیستم ترمز VCL است.

بررسی های فنی خودرو

با بازرسی دوره ای لنت ها می توانید ببینید که آیا درست کار می کنند یا خیر. اگر لنت نرمال و بدون تغییر رنگ باشد، به درستی کار می کند. سایش مخروطی یا ناهموار می‌تواند نشان‌دهنده مشکل تراز لنت و/یا گرم شدن بیش از حد کولیس باشد (به‌روزرسانی کولیس‌ها را در نظر بگیرید). اگر لنت کاملاً تغییر رنگ، کاملاً سفید یا در حال فرو ریختن است، “شما پد را فراتر از حد حرارتی آن فشار داده اید.”

آینده

انتظار می رود ترکیبات موجود با دامنه دمای عملیاتی گسترده تر و عمر طولانی تر به تکامل خود ادامه دهند. با کاهش هزینه ها، شاهد افزایش استفاده از پدهای سرامیکی بهبود یافته NAO، پدهای سرامیکی واقعی و سایر موارد جدید و عجیب و غریب خواهید بود. در خیابان، رایانه‌های ABS پیشرفته‌تر، مواد پد تهاجمی‌تر را بدون گرد و غبار سنتی اجازه می‌دهند. فنل فرمالدئید، رزین پیوندی فعلی برای مواد پد، ممکن است توسط رزین های مبتنی بر سیلیکون با افزایش پایداری در دمای بالا جایگزین شود. ترمز احیا کننده – که در آن انرژی ترمز برای کمک به شارژ مجدد سیستم الکتریکی در خودروهای برقی یا هیبریدی استفاده می شود – ممکن است تغییرات اساسی در سیستم های ترمز آینده ایجاد کند زیرا تولید کنندگان تمام مراحل را در تلاش برای تکمیل طولانی ترین، بهترین توقف و وسیع ترین حالت انجام می دهند. -ترکیبات دمایی

آناتومی پد ترمز

1. مواد اصطکاک – که توسط رزین های مختلف به یکدیگر متصل می شوند، ترکیب اصطکاکی روی این پد Raybestos معمولاً یک فرمول سرامیکی نیمه فلزی یا NAO است که برای کاربرد و محدوده دمایی خاص طراحی شده است. بهترین مواد اصطکاک خیابانی با عملکرد بالا حدود 0.040 تا 0.045 در دمای عملیاتی تولید می کنند.

2. شکاف ها – شکاف ها یک راه فرار برای جلوگیری از تجمع گرد و غبار بین لنت و صفحه روتور ارائه می دهند، با اجازه دادن به انبساط حرارتی بسته اصطکاک در دماهای بالا، ایجاد ترک تنش را کاهش می دهند و با ایجاد لبه های پیشرو اضافی در سراسر صفحه پد افزایش می دهند.

3. پخ – زوایای پخ استاندارد و مرکب به پد کمک می کند تا فرکانس های نویز خاصی را تنظیم کند. همچنین ممکن است در برخی از لنت‌های با عملکرد بالا، پخ‌هایی مشاهده کنید: با کاهش سطح اولیه، افزایش دما را در طول ترمز اولیه افزایش می‌دهند و پایداری بیشتری ایجاد می‌کنند. همانطور که لنت پوشیده می شود، پخ نیز این کار را می کند. این مشکلی ندارد، زیرا یک پد نازک‌تر ذاتاً پایدارتر است، زیرا جرم حرارتی کاهش‌یافته آن سریع‌تر به دما می‌رسد.

4. صفحه پشتی با قلاب NRS – صفحات پشتی پد معمولا از فولاد کم کربن یا آلومینیوم با کشش بالا هستند. دیگر هیچ کس لنت ها را به صفحات پشتی پرچ نمی کند یا نمی چسباند. در عوض، آنها با استفاده از فرآیند قالب گیری با دمای بالا به هم متصل و محکم می شوند. آخرین تکامل NRS (سیستم نگهدارنده Nucap) است، صدها قلاب فولادی J شکل که لنت اکسترود شده را به صفحه قفل می‌کند و ویژگی‌های سایش یکنواخت را در کل سطح پد ایجاد می‌کند و از هرگونه لایه لایه شدن یا بالا بردن لبه جلوگیری می‌کند. NRS در دمای بالای پد مسابقه بسیار موثر است.

برای اطلاع و خرید لیست قطعات با همکاری اسنپ کارفیکس اینجا را کلیک کنید .